Lorem ipsum gravida nibh vel velit auctor aliquet. Aenean sollicitudin, lorem quis bibendum. Sofisticur ali quenean.

INSTAGRAM

Terapia Integracji Sensorycznej

Terapia Integracji Sensorycznej

Integracja Sensoryczna to wg A.J. Ayers proces neurologiczny organizujący wrażenia płynące z ciała i środowiska w taki sposób, by mogły być użyte do powstania odpowiednich reakcji i celowego działania.

Dysfunkcja integracji sensorycznej występuje wtedy, gdy mózg nie jest w stanie w odpowiedni sposób przetworzyć informacji sensorycznej. To sytuacja w której impulsy sensoryczne nie przekazują dokładnej informacji o własnym ciele i środowisku, w którym znajduje się człowiek. Jest to termin ogólny i dotyczy szeregu objawów.

Działania zawarte w terapii SI dostarczają bodźców przedsionkowych, proprioceptywnych, słuchowych i dotykowych, które z kolei organizują układ sensoryczny. Takie bodźce dostarczane są podczas zabawy za pomocą huśtawek, trampolin, szczotek, piłek i innego sprzętu używanego do wywoływania wyzwań proprioceptywnych, dotykowych i przedsionkowych.

Działania mogą również obejmować głęboki ucisk, kompresję stawów, pracę w jamie ustnej i masaż ciała.

Terapia ukierunkowana jest na określone obszary trudności, które przeszkadzają dziecku w codziennym życiu.

Działania zwykle dotyczą więcej niż jednego układu czuciowego na raz i uruchamiają proprioceptory mięśni i stawów, receptory w uchu wewnętrznym, a także receptory słuchowe, wzrokowe i dotykowe.

Jakie objawy może prezentować dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej?

  • Problemy z nauką, nie może się skupić,
  • Trudności w uczeniu się nowych umiejętności ruchowych,
  • Kłopoty w nabywaniu umiejętności samoobsługowych,
  • Zbyt duża lub zbyt mała wrażliwość na określone smaki, zapachy, dźwięki, bodźce dotykowe, wzrokowe i ruch,
  • Nadwrażliwość lub podwrażliwość na bodźce – dziecko nie toleruje dotyku, reaguje impulsywnie na światło, dźwięk, zapach i bodźce wzrokowe lub przeciwnie – nieustannie szuka sposobu dodatkowej stymulacji (jest w ciągłym ruchu, bardzo mocno przytula się, szuka źródeł głośnego dźwięku, mocnych zapachów itp.),
  • Niska samoocena,
  • Problemy emocjonalne (lęk, stres, chwiejność nastroju),
  • Trudności w kontaktach z rówieśnikami, w relacjach społecznych,
  • Problemy z koordynacją ruchową,
  • Problemy z utrzymywaniem równowagi, przekraczaniem linii środkowej ciała,
  • Trudności z integracją (lub brak) odruchów niemowlęcych,
  • Problemy ze snem, jedzeniem, samoregulacją,
  • Opóźniony rozwój psychoruchowy,
  • Obniżony poziom napięcia mięśniowego – brak stabilności, wiotkość,
  • Zbyt niski poziom aktywności – senność, brak energii do działania, niepewność ruchowa,
  • Szybka męczliwość, niechęć do podejmowania prostej, krótkiej aktywności fizycznej,
  • Zaburzenia motoryki małej – trudności w sprawnym posługiwaniu się palcami,
  • Zaburzenia w obrębie wzorku i słuchu.

Wszystkie niepokojące objawy, także niewymienione powyżej, które zauważa rodzic powinny być skonsultowane ze specjalistą.

Terapię integracji sensorycznej wprowadza się także w zespołach klinicznych takich jak np. spektrum autyzmu, niepełnosprawność intelektualna, wzorkowa, słuchowa i ruchowa, mózgowe porażenie dziecięce, zespoły wad wrodzonych, dzieci z tzw. grupy ryzyka (np. wcześniaki).